Problemy skóry głowy i włosów

Włos skonstruowany jest z włókien proteinowych i składa się z komórek keratynowych, które są produkowane przez brodawki warstwy właściwej skóry. W korze znajduje się barwnik zwany melaniną, który nadaje kolor naszym włosom, tłuszcze oraz związki mineralne.

Życie włosa dzieli się na 3 fazy:

ANAGEN - okres powstania i wzrostu włosa. W tej fazie znajduje się około 85% włosów i trwa ona około 3 do 6 lat.
KATAGEN - włos przestaje rosnąć i zaczyna odchodzić od brodawki. W tej fazie znajduje się około 1% naszych włosów. Faza ta trwa około 2 tygodnie
TELOGEN - włos zupełnie wychodzi z mieszka, wypychany przez nowy włos. W tej fazie znajduje się około 14% naszych włosów. Faza trwa od około 2 do 3 miesięcy.

Z powyższego wynika, iż normalnym zjawiskiem jest ciągła fizjologiczna wymiana włosów i utrata około 60-80 włosów dziennie. Jeżeli wypadanie jest bardziej obfite, mamy już do czynienia z anomalią. Powody takiego stanu rzeczy są różne: problemy organiczne, zmęczenie, stres, złe odżywianie, przyjmowanie leków, ciąża, karmienie piersią czy brak równowagi hormonalnej. Częstokroć wypadanie włosów związane jest także z przetłuszczaniem się owłosionej skóry głowy co może prowadzić do powstawania tłustego łupieżu, który następnie powstrzymuje natlenianie skóry i w rezultacie atrofię buławki. 

Łysienie (łac. Alopecia) - objaw chorobowy polegający na wypadaniu włosów na głowie i ich utrata (częściowa lub całkowita). Przyczyną może być np: niedoczynność tarczycy, zaburzenia hormonalne - nadmiar prolaktyny, niedobór estrogenów (dotkliwy zwłaszcza podczas menopauzy), wycieńczające choroby nowotworowe, przewlekłe infekcje z wysoką gorączką. Często spotykane jest również łysienie polekowe, np. gdy zażywa się leki na nadciśnienie, obniżające poziom cholesterolu, doustne antybiotyki przeciwtrądzikowe. Fatalne skutki może mieć też anemia spowodowana brakiem żelaza oraz wszelkie niedobory związane z dietą, które źle odbijają się na kondycji włosów. Dlatego dziewczyny odchudzające się "cudownymi dietami" tracą sporo włosów. Groźne są diety hypokaloryczne (700-1000 kcal dziennie) oraz jednostronne, np. niskobiałkowe (bezmięsne), ubogie w witaminy. 

Typy łysienia:

Łysienie poporodowe - ten typ łysienia nie wymaga leczenia, gdyż następuje spontaniczne wyrównanie proporcji i odrost włosów. W różnicowaniu należy jednak uwzględnić inne łysienie, zwłaszcza jeśli poród był szczególnie stresujący.

Łysienie typu męskiego u kobiet - występuje u kobiet na skutek zwiększonego wytwarzania hormonów męskich, przyjmowania leków o działaniu wywołującym powstawanie cech męskich lub nadmiernej reakcji mieszków włosowych na te hormony. Zaczyna się między 20 a 40 rokiem życia, włosy ulegają ścieńczeniu i przerzedzeniu na ciemieniu. Przerzedzenie może być znaczne, ale całkowite wyłysienie na ciemieniu jest rzadkością.

Łysienie po chorobach zakaźnych, zatruciach, lekach - upośledzenie ogólnego stanu zdrowia może spowodować przejściowe rozlane wypadanie włosów na głowie. Tak się zdarza po tyfusie, szkarlatynie, grypie czy kile. Zatrucie talem powoduje przejściowe wypadnięcie włosów na całym ciele. Z leków zmiany takie mogą powodować cytostatyki, witamina A i jej pochodne, heparyna i heparynoidy. Wiele chronicznych chorób skóry może przebiegać z czasowym lub trwałym wyłysieniem.

Wyłysienie z ucisku lub pociągania - długotrwały ucisk nawet nieznaczny (np. przez kornet u zakonnic lub opatrunek uciskowy) może spowodować zanik mieszków włosowych, a w konsekwencji łysienie. Podobny skutek wywiera silne naprężenie włosów, np. przy fryzurze typu „koński ogon" - łysienie zaznacza się wówczas w okolicach czoła, skroni i potylicy.

Trichotilomania - są to ograniczone ubytki w owłosieniu głowy spowodowane nieświadomym nawykiem pociągania pasma włosów np. w trakcie nauki, oglądania telewizji itp.

Łysienie plackowate (Alopecia areata) - Przyjmuje się, że schorzenie to jest wynikiem zaburzeń systemu immunologicznego. System immunologiczny zaczyna z jakichś przyczyn (przyczyny) atakować i niszczyć własne komórki organizmu, biorac je pomyłkowo za "obce". Nastepuje wypadanie włosow. Mieszek włosowy staje sie bardzo mały i włos nie wyrasta ponad skóre głowy. Mieszki włosowe nie zanikaja całkowicie, bez wzgledu na wielkość obszaru utraty włosow. Sa one cały czas gotowe do normalnego funkcjonowania, po otrzymaniu odpowiedniego sygnału. Schorzenie to nie jest zaraźliwe

Łuszczyca skóry głowy - to jeden z dużych i powszechnych problemów zdrowotnych skóry głowy. Nawet jeśli łuszczyca uzewnętrznia się na skórze, na której występują symptomy, podstawowa przyczyna tej dolegliwości - jak wykazują badania naukowe – jest bardzo złożona i ma związek z odpornością organizmu. Naukowcy nie zdołali znaleźć właściwej przyczyny łuszczycy. Wygląda jednak na to, że jest ona uwarunkowana genetycznie lub spowodowana brakiem jednego z enzymów. Podobnie jak problemy z nietolerancją laktozy mogą na przykład powodować uczulenie na mleko. Są także osoby uczulone na czekoladę lub masło. Wsród innych czynników, które mogą wiązać się z łuszczycą , można wymienić dolegliwości skóry, infekcje, uboczne działanie leków, stres, alkohol, palenie tytoniu i niewłaściwą dietę.

Łupież - może pojawiać się pozornie bez konkretnej przyczyny. Najczęściej jednak spowodowany jest podrażnieniem skóry głowy przez szampony, żele, pianki do włosów, lakiery, farby itp. Bywa, że przyczyną podrażnienia jest sama woda zawierająca np. dużo chloru. Zmieniona zapalnie skóra staje się bardziej wrażliwa niż skóra zdrowa, dlatego zdarza się, że mimo niestosowania już "podejrzanego" środka pielęgnacyjnego - nie dostrzegamy poprawy. Ponadto podrażniona skóra głowy często ulega zakażeniu drożdżakowatym grzybem Pityrosporum ovale, co jeszcze bardziej nasila stan zapalny. Niektórzy specjaliści uważają, że grzyb ten normalnie bytuje na skórze głowy, tak jak normalnie bytują na naszej skórze niektóre bakterie. Dopiero jakiś inny, dodatkowy czynnik drażniący powoduje, że grzyby te stają się patogenne i są dodatkowym czynnikiem chorobotwórczym.

Rozróżniamy łupież zwykły i łojotokowy. Objawy łupieżu zwykłego polegają na drobnopłatowym złuszczaniu się naskórka, bez objawów zapalnych. Choroba dotyczy zwykle osób przed 20. rokiem życia i później może przekształcić się w łupież tłusty. Łupież zwykły nie uszkadza włosów.

Łupież łojotokowy rozwija się zwykle z łupieżu zwykłego. Zamiast drobnych, suchych i białych łuseczek pojawiają się łuski tłuste, żółte, nawarstwione i tworzące wręcz strupy. Są one mocniej przytwierdzone do podłoża. Chorobie może towarzyszyć świąd. Nierzadko następstwem tego typu łupieżu jest łysienie łojotokowe. Schorzenie zwykle dotyczy osób po 20. roku życia i częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet. Łojotokowe zapalenie skóry głowy także na ogół występuje u osób z łojotokiem. Również w tym schorzeniu rolę czynnika chorobotwórczego może odgrywać Pityrosporum ovale. Od łupieżu tłustego odróżnia je występowanie nasilonego stanu zapalnego. Oprócz łojotoku, tłustych strupów i przerzedzenia włosów zaobserwować można rumień skóry, liczne grudki, krostki i objawy wysiękowe. Zmianom towarzyszy świąd, a wykwity krostkowe (powstające zwykle jako wynik wtórnej infekcji bakteryjnej) są nawet bolesne. 

Grzybica skóry głowy - w zależności od jej odmiany - może przypominać łupież zwykły lub tłusty. Do łupieżu zwykłego może być podobna grzybica strzygąca powierzchowna lub drobnozarodnikowa powierzchowna skóry owłosionej głowy. Łupież tłusty może być podobny do niektórych odmian grzybicy woszczynowej. Trzeba podkreślić, że w grzybicach są zawsze zmienione chorobowo włosy. Stają się one szare lub białawe, matowe (w zależności od rodzaju grzybicy), ułamują się tuż przy skórze lub nieco powyżej. Grzybica praktycznie nigdy nie obejmuje całej skóry głowy (zlewnie), jej ogniska są zwykle odgraniczone i okrągławe. 


Wykorzystano materiały pochodzące ze stron:
www.rosmedica.pl
www.biomedical.pl